Kanayan Yaram

[yasinkun]

KANAYAN YARAM


Aslında ben de gerçekten sevip sevmediğini bilmiyorum.
Bunu defalarca düsündüm; sen beni seviyor musun diye...
Kendimce hemen cevap verip "seviyorsun" diyorum.
Oysa çabuk vazgeçme ve unutmalarından anladım ki sen beni gerçek anlamda sevmiyorsun, sadece kendine uygun görüyorsun..
Severken başka birisi ile yapamazsın diyorum ama sen yapıyorsun, bazen gülüyor, oynuyor eğleniyorsun.
Başka birisi ile beraberken çok nadir düsünüyorsun ama yanlızken hemen hemen her seferinde beni düşünüyorsun.
Acaba yanlızlığımla mı eşleştirdin beni? Elbette hayır..
Eğer gerçek anlamda sevseydin, bir başkası ile beraber olmazdın
ve
onunla her zaman eğlenceli dakikalar geçirmezdin.
Eğer sevseydin, hep üzülür ya da bana ulaşmak isterdin...

Bir insan sevmediği kişiyi, özlemediği kişiyi, vazgeçtiği insanı ne kadar hafızasında tutabilir ki? Birgün unutmaz mı?
Hele ki yeni bir hayata başlamışsa? Unutur. Bugün olmasa, yarın.
Yarın olmasa, yarından sonra unutur.

Mantığım yavaş yavaş bu acı gerçeği anlıyor gibi. Ama Kalbim?
Ona nasıl anlatırm. Anlatsam anlayacak mı? Hayır.
Benim kalbim anlamamazlıktan gelecek, bilmemezlikten gelecek ve onu sevmeye devam edecek bunu biliyorum...

İsterse sevmesin, isterse unutsun, vazgeçsin benden. İlgilenmesin, üzülsün, kırsın, ne olursa olsun ben hep ona yollanmamış

mektuplar yazacağım, ona hissettiğim duyguları kağıda dökeceğim ve asla ama asla onu unutmayacağım...

Bugün "Seni nekadar çok sevdiğimi" birkez daha anladım..
Bugün " Seni ne çok özlediğimi" bir kez daha anladım..
Ve
Bugün "Bir daha asla unutamayacağımı ve iyleşmeyecek bir yaraya sahip olduğumu" anladım..


O benim gizli yaram. O benim hep Kanayan Yaram........

_______________________



Alıntı